ΣΑΒΒΑΤΟ 10/8 ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 11/8
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 9:00 & ΒΡΑΔΥΝΗ 11:00
Ισπανοκουβανέζικη ταινία σε σκηνοθεσία Ισιάρ Μπολαίν
Πρωταγωνιστούν: Κάρλος Ακόστα, Σαντιάγκο Αλφόνσο, Κέιβιν Μαρτίνεθ, Λάουρα ντε λα Ουζ, Γιέρλιν Πέρεθ, Μάριο Ελίας, Αντρέα Ντοϊμεαδιός, Έντισον Μανουέλ Ολβέρα Νούνιεζ
Είδος: Μουσικοχορευτική
Διάρκεια 115
Υπόθεση:
Το «Yuli» είναι το παρατσούκλι που δόθηκε στον Κάρλος Ακόστα από τον πατέρα του, Πέντρο. Η μόνη μόρφωση που έλαβε ο μικρός Yuli ήταν στους δρόμους μιας υποβαθμισμένης γειτονιάς στην Αβάνα. Αλλά ο Πέντρο ήξερε ότι ο γιος του έχει φυσικό ταλέντο στο χορό και τον ανάγκασε να πάει στην Εθνική Σχολή Χορού της Κούβας. Παρά την αρχική του αντίδραση, ο Κάρλος Ακόστα μαγεύτηκε από τον κόσμο του χορού και δημιούργησε τον δικό του μύθο ως ένας από τους καλύτερους χορευτές της γενιάς του κι ως ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που ενσάρκωσε τον Ρομέο στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, στο οποίο συνέχισε την καριέρα του για 17 χρόνια.
Εμπνευσμένο από τη ζωή του σπουδαίου Κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα και βασισμένο στην αυτοβιογραφία του, "Ο Χορός της Ζωής μου" της Ιθίαρ Μπογιαΐν (“Η Ελιά”, “Ακόμα κι η βροχή”) είναι το χρονικό μιας συγκλονιστικής ζωής. Από τους δρόμους της Αβάνας, στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, ο κορυφαίος χορευτής της γενιάς του, που απολαύσαμε πρόσφατα και στην Αθήνα, έπρεπε να ξεπεράσει τεράστιες δυσκολίες και να σπάσει φοβερά ταμπού, για να γίνει ο θρύλος που είναι σήμερα. Το σενάριο (που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) υπογράφει ο βραβευμένος σεναριογράφος του Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι (“Ο Άνεμος χορέυει το κριθάρι”, “Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ”). Ο ίδιος ο Κάρλος Ακόστα ερμηνεύει τον εαυτό του στο σήμερα, ενώ ο μικρός - αποκάλυψη Έντισον Μανουέλ Ολβέρα, ενσαρκώνει μοναδικά τον χορευτή στα παιδικά του χρόνια.
Ο Κάρλος Ακόστα έχει χορέψει στο Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, στο Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, στο Μπαλέτο Χιούστον και στο Αμερικανικό Μπαλέτο. Ήταν μόνιμο μέλος του Βασιλικού Μπαλέτου της Αγγλίας από το 1998 έως το 2015. Προπονούταν στο Εθνικό Σχολείο Μπαλέτου της Κούβας και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο το 1990 στο «Prix de Lausanne».
Ήρθε στο προσκήνιο στις αρχές του 1990, (ήταν ακόμη έφηβος), όταν Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές εταιρείες χορού άρχισαν να του προσφέρουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Λόγω της περίφημης χάρης και της φυσικής του κατάστασης, συγκρίθηκε άμεσα με κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου.
Πρωταγωνιστούν: Κάρλος Ακόστα, Σαντιάγκο Αλφόνσο, Κέιβιν Μαρτίνεθ, Λάουρα ντε λα Ουζ, Γιέρλιν Πέρεθ, Μάριο Ελίας, Αντρέα Ντοϊμεαδιός, Έντισον Μανουέλ Ολβέρα Νούνιεζ
Είδος: Μουσικοχορευτική
Διάρκεια 115
Υπόθεση:
Το «Yuli» είναι το παρατσούκλι που δόθηκε στον Κάρλος Ακόστα από τον πατέρα του, Πέντρο. Η μόνη μόρφωση που έλαβε ο μικρός Yuli ήταν στους δρόμους μιας υποβαθμισμένης γειτονιάς στην Αβάνα. Αλλά ο Πέντρο ήξερε ότι ο γιος του έχει φυσικό ταλέντο στο χορό και τον ανάγκασε να πάει στην Εθνική Σχολή Χορού της Κούβας. Παρά την αρχική του αντίδραση, ο Κάρλος Ακόστα μαγεύτηκε από τον κόσμο του χορού και δημιούργησε τον δικό του μύθο ως ένας από τους καλύτερους χορευτές της γενιάς του κι ως ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που ενσάρκωσε τον Ρομέο στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, στο οποίο συνέχισε την καριέρα του για 17 χρόνια.
Εμπνευσμένο από τη ζωή του σπουδαίου Κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα και βασισμένο στην αυτοβιογραφία του, "Ο Χορός της Ζωής μου" της Ιθίαρ Μπογιαΐν (“Η Ελιά”, “Ακόμα κι η βροχή”) είναι το χρονικό μιας συγκλονιστικής ζωής. Από τους δρόμους της Αβάνας, στο Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου, ο κορυφαίος χορευτής της γενιάς του, που απολαύσαμε πρόσφατα και στην Αθήνα, έπρεπε να ξεπεράσει τεράστιες δυσκολίες και να σπάσει φοβερά ταμπού, για να γίνει ο θρύλος που είναι σήμερα. Το σενάριο (που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) υπογράφει ο βραβευμένος σεναριογράφος του Κεν Λόουτς, Πολ Λάβερτι (“Ο Άνεμος χορέυει το κριθάρι”, “Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ”). Ο ίδιος ο Κάρλος Ακόστα ερμηνεύει τον εαυτό του στο σήμερα, ενώ ο μικρός - αποκάλυψη Έντισον Μανουέλ Ολβέρα, ενσαρκώνει μοναδικά τον χορευτή στα παιδικά του χρόνια.
Ο Κάρλος Ακόστα έχει χορέψει στο Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, στο Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, στο Μπαλέτο Χιούστον και στο Αμερικανικό Μπαλέτο. Ήταν μόνιμο μέλος του Βασιλικού Μπαλέτου της Αγγλίας από το 1998 έως το 2015. Προπονούταν στο Εθνικό Σχολείο Μπαλέτου της Κούβας και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο το 1990 στο «Prix de Lausanne».
Ήρθε στο προσκήνιο στις αρχές του 1990, (ήταν ακόμη έφηβος), όταν Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές εταιρείες χορού άρχισαν να του προσφέρουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Λόγω της περίφημης χάρης και της φυσικής του κατάστασης, συγκρίθηκε άμεσα με κάποιους από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του κόσμου.
